Waarom uw hond over de vloer scharrelt?

Wat zijn anale klieren?

Anaalklieren, ook bekend als anale zakjes, bevinden zich net binnen de anus van een hond. Het materiaal dat in deze klieren ter grootte van een erwt wordt uitgescheiden, is dik, olieachtig en stinkt. De meeste wilde dieren kunnen deze klieren vrijwillig legen voor geurmarkering of uit zelfverdediging. Gedomesticeerde dieren hebben dit vermogen daarentegen grotendeels verloren. Onder normale omstandigheden kunnen honden hun anaalklieren legen tijdens het lopen en/of poepen. In de meeste gevallen zijn eigenaren zich er niet eens van bewust dat hun hond hun anaalklieren heeft geleegd. Maar als je ze ziet likken en met hun achterste over de vloer scharrelen, kan dit een indicatie zijn dat ze hun klieren niet kunnen uiten. Een dierenarts zal bepalen of de scooting te wijten is aan een probleem met de anaalklier en zal de juiste behandeling geven.

Oorzaken en behandelingen

Simpele impactie van de anale klier

Wanneer een hond voor de eerste keer zijn achterste likt en over de vloer scoot, kan dit behoorlijk zorgwekkend zijn. Soms ervaart een hond gewoon een simpele anaalklierimpact waarbij ze de klieren niet zelf kunnen uiten. Een dierenarts of een lid van hun team zal de klieren handmatig uitdrukken. In dit geval is mogelijk geen verdere behandeling nodig, maar als het probleem aanhoudt, kan een nieuw bezoek en overleg met de dierenarts gerechtvaardigd zijn.

Infectie van de anale klier

Wanneer een impactie van de anaalklier onbehandeld blijft, kunnen ze een abces krijgen of geïnfecteerd raken. Een hond die dit probleem ervaart, kan worden gezien als likken of scharrelen. Maar eigenaren kunnen ook merken dat hun huisdier zich gewoon niet gedraagt. Ze kunnen worden gezien terwijl ze rillen, zich verstoppen of misschien gewoon moeite hebben om te gaan zitten. Een bezoek aan de dierenarts zal bevestigen dat er een abces aanwezig is. Een of beide anaalklieren zijn moeilijk uit te drukken en het materiaal ziet er dik of pusachtig uit. Een bloederige stinkende afscheiding kan ook worden opgemerkt. Wanneer het dit punt bereikt, is de behandeling meer betrokken. Handmatige expressie, antibiotica en een Elizabethaanse halsband (om likken en bijten van het geïnfecteerde gebied te voorkomen) kunnen nodig zijn. Als de hond pijn lijkt te hebben, kan medicatie naar huis worden gestuurd om verlichting te bieden.

Anaalklierruptuur

Een anaalklierruptuur treedt op wanneer een of meer ontstoken anaalklieren volledig vol zijn en daardoor barsten. Er zal zich buiten de huid een drainagekanaal vormen. Eigenaars kunnen soortgelijke symptomen opmerken als bij impactie en infectie, maar ze kunnen ook een scherpe, meestal bloederige, pusachtige afscheiding zien en ruiken die uit de achterkant van de hond komt. Zodra is vastgesteld dat er een anaalklierruptuur is opgetreden, moeten de aangedane anale klier(en) worden gespoeld (soms moet dit onder verdoving gebeuren als ze veel pijn hebben) en kunnen antibiotica worden toegediend in de aangedane anale klier. Pijnstillers en een Elizabethaanse halsband (om likken en bijten van het geïnfecteerde gebied te voorkomen) kunnen nodig zijn. Zowel anaalklierinfecties als -rupturen vereisen vervolgbezoeken.

Problemen met de anale klier voorkomen

Sommige honden hebben nooit problemen met hun anaalklieren, terwijl anderen om de paar weken naar de dierenarts moeten komen om ze te laten uitdrukken. In dit geval kan het toevoegen van meer vezels aan het dieet een optie zijn. Dit kan in de vorm van een vezelrijk dieet of vezelsupplementen. Probiotica kunnen ook nuttig zijn. Een dierenarts zal helpen beslissen welke optie het beste is. Als problemen met de anaalklier nog steeds aanwezig zijn ondanks het proberen van aanbevolen behandelingen, kan een anale sacculectomie worden voorgesteld. Complicaties zijn mogelijk, dus spreek met een dierenarts om dit te bespreken voordat een definitieve beslissing wordt genomen.