Geschiedenis van de Schotse Deerhound

De Schotse deerhound komt oorspronkelijk uit Schotland en gaat terug tot de 16e eeuw. Aangenomen wordt dat het ras vóór de 16e eeuw bestond, maar het had verschillende namen, waaronder de Ierse wolfshond, Schotse windhond, ruwe windhond en Highland deerhound. Uiteindelijk werd het ras genoemd vanwege zijn bekwame vermogen om op herten te jagen.

De Schotse deerhound wordt zeer gewaardeerd om zijn vaardigheid en schoonheid. Tijdens het riddertijdperk mocht niemand met een lagere rang dan een graaf een deerhound bezitten. Ondanks zijn waarde werd het ras in het midden tot het einde van de 18e eeuw bijna uitgestorven – met de ineenstorting van de Schotse adel na de slag bij Culloden en de Jacobitische opstand – maar werd gered door enthousiastelingen Archibald en Duncan McNeill. Ze werden ook weer zeldzaam na de Eerste Wereldoorlog als gevolg van het uiteenvallen van grote landgoederen.

De Schotse deerhound arriveerde tegen het einde van de 19e eeuw in de Verenigde Staten en werd in 1886 toegelaten tot de American Kennel Club (AKC) Hound-groep. Tegenwoordig blijft de deerhound een relatief zeldzaam ras van hoge waarde.

Schotse Deerhound-zorg

Net als andere windhonden wordt de deerhound gemakkelijk gestimuleerd door visuele prooien vanwege zijn hoge prooidrift. Katten en andere kleine dieren kunnen hun roofzuchtige instinct opwekken totdat ze ontdekken dat het dier een familielid is. Door uw deerhound rond kleine huisdieren op te voeden, kunt u de hond leren dat ze geen prooi zijn. Het kan echter zijn dat u zich nooit op uw gemak voelt om uw deerhound zonder toezicht rond kleine huisdieren te laten. Ze genieten van het gezelschap van andere grote honden, vooral een andere deerhound.

Oefening

Hoewel Schotse deerhounds uitstekende atleten zijn, kunnen ze als volwassenen ook lui worden. Ze houden ervan om buiten te rennen en te spelen, maar kunnen binnen rondhangen. Dagelijkse lichaamsbeweging van ten minste twee volle uren is echter essentieel om uw deerhound gemotiveerd en fit te houden. Probeer naast wandelingen ook wandelen, joggen, fietsen, touwtrekken en eindeloze apporteerspelletjes om je deerhound uit te putten.

U moet uw deerhound aangelijnd uitlaten, omdat dit ras alles achtervolgt wat beweegt. Dit kan ook een uitdaging zijn, omdat ze vastlopen als ze aan de lijn zijn en je vanwege hun grootte van je voeten kunnen rukken.

Uiterlijke verzorging

De Schotse deerhound heeft een harde en stugge vacht van 3 tot 4 inch lang en vereist alleen basisverzorging. Een wekelijkse keer met een gladder penseel en/of kam zou voldoende moeten zijn om de vacht van de deerhound er op zijn best uit te laten zien. Het ras verhaart in een vrij laag tempo, en zelfs minder bij regelmatig poetsen. Uw deerhound hoeft slechts af en toe te baden als dat nodig is op basis van geur of een vuile vacht.

Opleiding

Een goede training en socialisatie zijn belangrijk voor deerhounds. Gelukkig hebben ze de neiging om goed te leren. Dit is een intelligent ras, maar heeft vaak een korte aandachtsspanne. Tijdens de training is het belangrijk om te ontdekken wat uw deerhound motiveert, aangezien dit voor sommigen een uitdaging kan zijn.

Veelvoorkomende gezondheidsproblemen

Verantwoordelijke fokkers streven ernaar om de hoogste rasstandaarden te handhaven, zoals vastgesteld door kennelclubs zoals de AKC. Honden die volgens deze normen zijn gefokt, hebben minder kans om gezondheidsproblemen te erven. Er kunnen echter enkele erfelijke gezondheidsproblemen optreden in het ras. De volgende zijn enkele voorwaarden om op de hoogte te zijn:

  • Anesthesie Gevoeligheid: Een normale dosis anesthesie kan niet aan dit ras worden gegeven wanneer het een procedure ondergaat.
  • Gedilateerde cardiomyopathie: Een vergroot hart kan leiden tot abnormale ritmes en hartfalen.
  • osteosarcoom: Deze agressieve bottumoren kunnen amputatie en chemotherapie vereisen.
  • Factor VII-tekort: Dit is een erfelijke milde tot matige aandoening die kan leiden tot het ontbreken van een bloedstollingsfactor die de bloeding verhoogt.
  • Cystinurie: Deze aandoening veroorzaakt de vorming van nier- en blaasstenen.
  • Heupdysplasie: Deze orthopedische aandoening resulteert in een abnormale ontwikkeling van de heupgewrichten.
  • Maagdilatatie-Volvulus: De levensbedreigende aandoening veroorzaakt een opgeblazen gevoel en maagtorsie.

Dieet en voeding

Deerhounds hebben elke dag ongeveer drie tot vier kopjes droogvoer nodig, dat over twee maaltijden moet worden verdeeld. Ze zijn vatbaar voor een opgeblazen gevoel en als ze hun voedsel doorslikken of te veel tegelijk eten, riskeren ze deze aandoening. Wanneer een opgeblazen maag verdraaid raakt, is dit een medisch noodgeval.

Houd het gewicht van uw hond in de gaten om obesitas te voorkomen. De behoeften van een hond zullen veranderen naarmate hij ouder wordt en u moet geschikte voedingsschema’s, hoeveelheid voedsel, soort voedsel en lichaamsbeweging met uw dierenarts bespreken.

Overzicht Schotse Deerhound

Pluspunten

  • Zacht en speels
  • Geliefd
  • Vriendelijk

Meer hondenrassen en verder onderzoek

Voordat u beslist of een Schotse deerhound geschikt voor u is, moet u voldoende onderzoek doen. Praat met andere Schotse deerhound-eigenaren, gerenommeerde fokkers en reddingsgroepen voor meer informatie.

Als je geïnteresseerd bent in vergelijkbare rassen, bekijk dan deze om de voor- en nadelen te vergelijken.

Er zijn veel hondenrassen om te ontdekken. Met een beetje onderzoek kun je de juiste vinden om mee naar huis te nemen.

FAQ

  • Hoewel deerhounds binnenshuis stil en lui zijn, en ze lijken op appartementsbewoners, is het een feit dat ze niet goed geschikt zijn voor het wonen in een appartement. Deze grote honden hebben dagelijks een tuin en ruimte nodig om rond te dwalen. Werven moeten veilig worden omheind omdat ze zullen proberen alles te achtervolgen dat buiten het hek beweegt – elektronische hekken zullen deze atleten niet stoppen.

 

  • De meeste deerhounds zullen het goed doen met kinderen als ze goed gesocialiseerd zijn. Maar als grote hond mag hij niet zonder toezicht in de buurt van kleine kinderen worden gelaten. Kinderen mogen geen Schotse deerhound uitlaten vanwege zijn neiging om assertief te trekken en te schieten terwijl ze aan de lijn lopen.

 

  • De meeste deerhounds zijn zeldzaam, zowel hier als in Schotland. Een van de redenen waarom het ras in de VS zeldzaam is, is dat dit land de jacht op gewei met honden niet toestaat. Het ras heeft een zeer kleine genenpool en weinig fokkers, waardoor dit een gewaardeerde hond is.